TELAFİGerekçeye muhtaç olmayan zamanlardı Dillerimiz suskun Bakışlarımız konuşurdu Gözlerin dilinden gözler anlardı Tarifi imkansız mutlu anlardı Geceler gündüzleri sürüklerdi, Sen, Beni severdin, Bizden yoksun yaşamaya tahammülsüzdü dünya. Telafisi imkansız kaybedişleri yaşıyorsun, Gittin Seni bensizliğe mahkum ettin Ben mahfuz tutuyorum kendimi Sen kaybettin. Bir gün Yokluğuma açıldığında penceren Umut ufuklarının karanlığını göreceksin Ve Gerçeklerin ayazı vuracak yüzüne Bertaraf etmek için karanlığı Kendini kurban vereceksin |