Loş ışıkta parıldadı sanki belli belirsiz
Yüzünde kalır gibi oldu hafifçe bir iz
Emin olamadı, istemedi belki de
“Hayal gördüm” dedi kendi kendine
Fakat duramazdı bilmeden öyle
Gözlerini açarak biraz dikkatle
Çaktırmadan bir daha süzdü aşkını
Çimdik attı mı bilinmez yanmıştı canı

Sigarasına uzandı farkında olmadan
Ne pişmanlıktı tanrım yaşanan o an
En acı sigaraydı,içmez olaydı
Uzanan elleri öylece kalaydı
Yansıyınca ışığı sevdiğinin yüzüne
Acı gerçeği görüp, daldı hüzüne
Evet ağlıyordu heyhat cananı
Yaşamak istemezdi asla bu anı

“Ne yapayım?“ diye düşündü hemen
Yüzüne gülmekti ilk aklına gelen
Tüm şapşallığını takınıp güldü
Karşısındaki zaten goncaydı, güldü
Diner gibi oldu sanki gözyaşı
Boşa gitmiyordu, şükür, onca uğraşı
Gülistana döndü aşkının yüzü
Tutuldu dilleri kalmadı sözü

“Ağlama” demeyi ne çok isterdi;
“Her damla artırır çektiğin derdi
Ağlamak güzelse de her daim değil
Gel gülümse artık gözyaşını sil
Her gülüşün mutluluğa ayrı bir neden
Gül ki nasip alalım biz de neş’eden”
Hisseder gibi güldü, gül yüzlü canan
Sevgiyi yaşamaktı onlara kalan

Elleri birleşti daha bir aşkla
Ayrılmak istemeden bir daha asla
Gözleri sanki hiç böyle bakmamıştı
Duygular kalplerine hiç böyle akmamıştı
Yaşadılar zamanın değerini vererek
Anladılar ki her an böyle yaşamak gerek

Yürekten gülerek bakıp dünyaya
Bitmesin dediler yaşanan rüya
Elleri öylece kalsın istediler
Gözleri öylece gülsün istediler
Onlar ermişler işte böyle murada
Okuyanlar varmış şimdi sırada.