Son Mektubu Yazarkenİçime bir kor düştü, satırlara başlarken Ellerim tutmaz oldu, son mektubu yazarken Ayrılığın acısı, yüreğimi taşlarken Gözlerim yaşla doldu, son mektubu yazarken Anılara daldıkça, içinden çıkamadım Öyle kalındı duvar, bir türlü yıkamadım Eski resimlerini, yırtıp da yakamadım Acı çektiren soldu, son mektubu yazarken Unutmak kolay olsa, böyle zorlanır mıydım ? Bilmezken değerimi, gözde horlanır mıydım ? Sönmeyen közlerimle, öyle korlanır mıydım ? Çünkü tek çıkar yoldu, son mektubu yazarken Gece yeni başlamış, sabaha dek gitmezdi Yılların birikimi, hemen çabuk bitmezdi Gözlerim ağırlaşsa, uykusuna itmezdi Oysa zamanım boldu, son mektubu yazarken Geri dönüş olmayan, sözleri paraladım İncitmemek içinse, üstünü karaladım Üzülmeyesin diye, kalbimi yaraladım Titreyip duran koldu, son mektubu yazarken Nesrin Önem 17 10 2016 |
sevgimlesin.