RABBİMİN REFAKATİ...
Nefsin simsarı çalakalem yordamakla mesulüm
Ömrü yâd ettiğim her günü de öldürmekle… Boykot ettiğim sanrılardan Esefle kınanan sevginin nezdinde, Dokunmaya kıyamadığım bir çiçeğin güncesinde Saklıyım işin aslı. Sevmelere niyet nasıl da en etkin cümle, Cürümün kefareti yine bağrımın özünde. Muaf kıldığım bir sure olamaz ki Hele ki Rabbimin refakati en derin huşua Denk düştüyse. Gönlün gömütü, Aşkın kefili, İndinde kovuşturduğum naçizane bir imgenin Peyda olan sezgisi en akılsız hezeyan kimine göre Kimliğimin dirayeti mademki tetikleyici bir ibare, Sorup da sormam asla; Kimdir kimin elçisi. Neyden ibaretiz kim bilir? Kılı kırk yaran hüzün bekçisi yüreğin En şatafatlı busesi Görünmezin indinde meylettiğim Bir döngüye de rast gelip Akılsız başın ırmaklarında Coşkuyu demleyip de tefekkürü yitirmediğim. Paye versem de pınarımdan içmediğin En sefil kare: Olmazın oluru ne çok sürüncemeden ibaret Demeyi maharet bildiği şu tefrikanın. Tensiye ettiğim bir kelamdan saklı belki de Mükellef tutulduğum simsarı yitik Bir mabede denk gelen Esef yüklü basiretim ki Mizacında nice densiz imge, Çalmadığım sevgilere riayet etmezken hiç kimse. Peyder pey tüketilmişliğin yontusunda Hangi aklı evvel mağlup düş ola ki Sefil bir gecenin ertesinde Tünediğim dala okuduğum lanet. Kırk haramiden ölü bir seyre meylettiğim o kırık yürekli günce: Soytarı ve beynamaz nice tehdit ertesi, Yorgun suretlerden düşen bininci parçaya Duyduğum husumetten de öte Vazgeçilmezliğinin külfeti. Genç irisi yaşlar Tuttuğum yas’a hürmeten; Tüm kalıbına sığmayan imgeler, Sığındığım cümlelerin ertesi Yine de en dokunaklı şarkıya bel bağlamışlığı kaderin Hoyrat bir terk edilmişlik kadar Akla zarar o tefrikada Gömülü hislerim. Bir durak daha gitmeye yok iken mecalim Aralıksız sükûneti pay ettiğim düş ölüsü Sezilerimden yayılan pare pare Tüm çaresizliğimin çelimsiz tınısında Raks eden derviş yürek sesim. Hadi, gel dercesine mabedin ıslığına yığdığım Son bir fısıltı Ve hangi hikmetse Yüz görümü bir neşeye ithafen Andığım adından bir önce Yenilmişliğine toz konduramazken bu sevdanın, Gelmelerden ibaret olsa keşke Adına hayat denen terk edilişin. |
Aralıksız sükûneti pay ettiğim düş ölüsü
Sezilerimden yayılan pare pare
Tüm çaresizliğimin çelimsiz tınısında
Raks eden derviş yürek sesim.
Hadi, gel dercesine mabedin ıslığına yığdığım
Son bir fısıltı
Ve hangi hikmetse
Yüz görümü bir neşeye ithafen
Andığım adından bir önce
Yenilmişliğine toz konduramazken bu sevdanın,
Gelmelerden ibaret olsa keşke
Adına hayat denen terk edilişin.
DOST ŞAİR YÜREĞİNE SAĞLIK GÖNLÜN DERT GÖRMESİN.....