o gün deli gibi koştum
üzerimden kelimeler döküldü
şangır şungur çalkalandı içimdeki boşluk
ayak tabanlarım şişti
nefesim nefesime zar zor yetişti
herşeye rağmen, yine de kaçtı tren
geç kalınmışlık kaderse,
bende altın harflerle yazılmış zaten
üstelik her durak bana yabancısın dedi
bir kış kış bakışı attılar sorma gitsin
e hangi istasyon ’hoşgeldin’ diyerek öpecek alnımdan, bilemedim
git git git -
bi türlü gelemedim...

çığlık çığlığa bağırıyor raylar
gıcır gıcır inliyor
hep aynı şarkıyı tutturmuş, acı acı söylüyor:
"bu kaçıncı hikayeyi sürgün edişimiz
bu kaçıncı keder yüklü vagon
ite kaka giden kaçıncı yolcu
durun artık durun!
bir soluk, bir akciğer daha ödünç lütfen
ben değilim, ilerledikce kalbinizdir ezilen"

beni evime götür mavi bulut
yastığımı getirsene ılıyan güneş
renkli mandallarımı özledim plastikten de olsa
gökyüzüne hayaller tutuşturdum onlarla
atın çöpe bayatlamış masalları, midem bulanıyor
yolcusun diyorlar bana, yeter artık yeter,
yol beni tutuyor!

✒T.Y.