KÜL RENGİKör bir düşte daha dip sancısını yaşıyorum adam boyu yalnızlığın Ketum ve kâhin imgeler fayda etmiyor hicivlerime Sorduklarında yalnızlığın başkentini yüreğim demekten alamıyorum kendimi Bir sigara külüm oluyor bir kadeh, bir yalnızlık anadan üryan Düşler ise asil değil korkak zordan öte imkânsız böyle bir rüştü ispatlamak Oysa, her an sır bellerim sükûtun hicap yüklü sabrını Kifayetsiz bir ışıktan, defolu bir buluttan sır değil ser dahi vermem yırtık nüanslarıma Çünkü daha dün geçti bir bulut üstümden sonra ekim çaldı kapımı siyaha kapanan yüzüyle Ağlayan nidasını duydum yıldızların duaya açılmış ellerle susturdum çığlıklarımı örttüm üstünü vedaların kül renginde güllerle… Müşteba Güneş |
Kul renginde güllerle. Hazindi bir okadarda hüznü dokumus şair. ..
Saygılar. ..