AYNALARIN KORKTUĞU
Düştüğünden habersiz belki de emeklemek;
Gelmeyecek birini gelir diye beklemek… Tozpembe mutluluklar kaf dağına saklanmış; Ağlamamız dert olmuş gülmemiz yasaklanmış… Hani nerde baharlar yürekte kelebekler; Dallarında kurudu koklanmayan çiçekler… Neyin var diye sorma hiçbir şeyim yok işte; Yüzüme tebessümler çok geliyor çok işte… Meçhule yolculuktur hakkımızda son karar; Dilimdeki şarkılar “neş’e bende ne arar”… Yıkılarsam bu diye gösterip gülecekler; Yokluğunun suçunu hep benden bilecekler… Kalbimdeki neşterin izlerini gör artık; Ha düştüm düşeceğim ahvalimi sor artık… Geç olur bitişimi geç olur bildiğinde; İnfazım gerçekleşir aklıma geldiğinde… Ayrılık ölüm kadar sorguya çekti beni; Yıkılmazdım son veda bu sefer yıktı beni… Beynimdeki delinin voltası başa bela; Hayalin sağır – dilsiz düşlerime müptela.. Geceler sen karası gündüzlerim siyahi; Oklar çıktı yayından hem vallahi, billahi… Geri dönmem zor artık gemileri yakmışım; Kül olan gençliğime uzun uzun bakmışım… Sessizliğim dilimde çıkmayan çığlık olsun; Bugün geçti nasılsa yarına sağlık olsun… Hançeri ciğerine sokmaktır duymayışın; En çaresiz anımda çağrıma uymayışın… “Gözlerimde okyanus büyüttüm bahtiyarım; Şimdi ben aynaların korktuğu ihtiyarım…” Ali ALTINLI – 03.10.2016 Saat: 22:15 |
tam puanımla kutluyorum