Af Ettiğin ZamanAf ettiğin zaman Ayaklarına kapanıp hüngür hüngür ağladım Başımı yerden usulca kaldırdın ve beni aşk denizine sevgi denizine daldırdın... Daha öncesinde yerle bir olmuştum Bakıyordum da göremiyordum hayattaki incelikleri Dizlerim titrerdi yolda yürürken Kalbim kör kuyulara atılmış yaralı bir ceylandı sanki Habire kaza yapıyordum Duvarlara toslayarak, engellere çarpa çarpa... Af ettiğin zaman Kâinatta bir nokta olduğumu anladım Acizdim senin karşında Yılllar yılı avare avare Dolaştım durdum pazarında çarşında... Yağmuru su zannederdim Fırtınayı gök gürlemesini ceza Güneşi , ayı ışık kaynağı Meğer hepsi birer ayetmiş delilmiş ’Bak bakalım’dedin önünde feza Sonunu bulabilecek misin? Yedi kat göğün sırrına erecek misin? Af ettiğin zaman Hayat kitabını yeniden aldım elime Soluksuzca okumaya başladım Bir anda yüzüme renk geldi Yüreğim daha bir coşkulu atmaya başladı Tam da gençliğime denk geldi... Uzun geceler boyu düşünüp ağladım Kimseler görmedi, duymadı senden başka İşte o hızla Bir dalış yaptım ki aşka... Güzel cümleler kurar oldum hayata dair Kelimeler anlam kazandı İnsanı sevdim; en başta da kendimi... Biliyordum ki İnsan nefsini ayaklar altına alıp yendi mi Mutluluğu da buluyor... Af ettiğin zaman Kâinatın bir efendisi olduğunu öğrendim Benim ile adı aynı olan İşte bundan sonra yüreğime her coşku ile dolan Dünya’nın diğer ayetlerine Kediye, kuşa, karıncaya, kelebeğe Ve bir sürü börtü böceğe Gönül gözü ile bakar oldum Sen ki beni aşkın ile yakar oldun... Bundan sonra Senden başkasının önünde eğilmek yok İyi ki varsın Allah’ım... NOT:Tüm arkadaşlarımın Hicri Yılbaşını kutlarım yürekten... |