Züleyhâ
Ve söyle O’na,
ben çok yandım Züleyhâ..... Türküler yaktım,zılgıtlar çektim geceler boyu fikrinin ahşap penceresine tutunamayan çocukluğuma... Kimseler görmedi, ben sesinin çağlayanında boğularak öldüm Züleyhâ.... Oysa, bekledim... Her seher belki koklar diye nergisler kondurdum avuçlarıma... Neyse sen yine de aldırma, ben günleri günışığını beklerken tükettim Bırak ziyadesi O’na olsun Züleyhâ..... |