Ay gülümsüyordu bulutların ardından
Yıldızlar saklanmışlardı sanki
kör ebe oynarcasına.
Sevdamın kanattığı Yüreğimin acısını
Tüm benliğimde bastırmaya çalışıyorken,
Dalgın dalgın bakan yaşlı gözlerimle,
Oturuyordum bahçemin bir köşesinde.
Hasretin sobeliyordu yine yalnızlığımı.

Acının hükmü can çekişiyordu
Silinmeye başlıyor düşüncelerimden.
Bir garip heyecan sarıyordu yüreğimi
Papatyalar açıyordu sanki gönül bahçemde.
Ve gecenin serinliği üşütürken bedenimi,
Papatya kokularına karışıyordu sevdalarım...

Oy! papatyam oy!...
Dağlara yasladığım başım eğildi.
Ne kadar çok sevmiştim seni,
Bumuydu benim suçum ...
Bizim sevdamız böyle değildi...


Ben papatya idim sen gelincik.
Gönül bahçemizde açarken
aşkımızın baharında
Senden sonrası yoktu hiç,
Kaderim yazılmıştı papatya kokularında...


Ah! papatyalar ah!...
Ayrılığın zamanımıydı şimdi ?
İlk baharları birlikte yaşamışken;
Başka baharlarda açamam ki.
Raks makamında yitik sevdam,
Kanatlanıp uçamam ki...



Aşıkmı olmalıyım?.
Nasıl avutayım kendimi?...
Ah! O papatyalar,
Bakışının ışığında
seni fısıldarlardı hep bana ...

Sen!...
Mazinin karanlıklarına gömdüğüm aşk
Ben ise!...
Gökyüzünde, yalnız bir yıldız gibiyim.
Sen!...mısralarıma dökülen gözyaşlarım,
Ben ise!...
Son baharın deli poyrazlarında,
Hasret kuyularının dibiyim.




Yüreğimsin Serap BOZKURT