Hayatın Nefesi ve Sevdiğim...
Neşeyle oturduğum kulübeciği
Bir gece bırakıp çıkmıştım yola; Yürüyüp gittim ormanda sessiz Karanlıktı çevrem,kimsesiz,tenhâ. Rüzgâr doğuşunu haber vermede Yağmur yağıyor ılık ılık; Günlük kokuları serpmede yere Yeşeren dalları kıyıların. Ne kadar,ne kadar sevinçli içim Bu güzel gecenin serinliğinde Ne varsa kişiyi mutlu eden Tattım bu orman sessizliğinde. Kavranılmıyor kolay kolay Bu sevinç günü,fakat Allah’ım Tek sevdiğimi verirsen bana Böyle bin gece bağışlarım Tek sevdiğimi verirsen bana Hayatımın nefesini bağışlarım... Yüreğim Serap BOZKURT |
paylaştığım duyguya katlanabilmektedir...
.................................................................Nietzsche.
Gönül rahatlığıyla beğendim...
......................................................... Saygı ve Selamlar...