Durucaktı kalbim,binmeli hemen bisiklete
Binince bir ateş içe düşünce;
Akşam,kollarında sallarken yeri,
Dağlardan aşağı inerken gece.


Sislerden tüllere bürünmüş meşeler
Kurt’lara benziyordu karşımda;
Karanlık,sıklaşan çalılar içinde
Sayısız gözlerle bana bakmada.



Neşesiz,yaslı gülüyordu ay
Gökteki bir bulut doruğu üstünden
Kanad kanad uçan hafif bir rüzgâr
Kulağımda korkunç bir sesti derinden.
Siyah hayaletler sardı geceyi
Ama yüreğim güçle cesaret dolu;
Ateşti dolaşan damarlarımda,
İçim bu tutuşan korla duygulu.


Sen çıktın o anda,tatlı bir sevinç
Aktı gözlerimden içime sessizce;
Yanındaydım bütün yüreğimle artık,
Senindi her şeyim,seni görünce.


Çevremde uçuşan gülrengi baharın
Kırmızı tüllerle sarmıştı yüzünü;
Benim için ne büyük mutluluktu Allah’ım!
Umsam da görmeğe lâyık mıydım bugünü?


Fakat ah! daha ay balkırken ufukta
Sızlattı kalbimi ayrılık acısı:
Allah’ım,ne tattı o dudaklarında
Ne acıydı derin bakışındaki sızı!


Yürüdüm,sen durmuş,gözlerin yerde
Baktın ardımdan ağlamış gözlerle;
Allah’ım ne büyük mutluluktu sevilmek!
Ve sevmek ne büyük bir mutluluktu hele!


Yüreğimsin
Serap BOZKURT