Bak Gördünmü Kalbim Çıktık Karanlığımızdan
Kapattım gecenin kapısını karanlığıma
Ve yaktım tüm ışıkları birer birer Ruhumun siyahlarından arınıp Boyadım geceyi aydınlığıma. Üzerimde bembeyaz bir elbiseyle Ben bu gece baştan ayağa umudun rengiyim Karabasanlar da neymiş dedim kendi kendime Salınıp durdum geceye inat Girince gönlümün kapısından içime Işık ışık yanarak. Sonra oturdum baş köşeye En neşeli en mutluluk saçan şarkılarla Doyasıya söyleştik,seviştik nağmelerinde Mutlu mesut sarmaş dolaş. Ve seslendim umuduma var gücümle Sakın ha uzak durma İyice yaklaş. Bu gece ben Mehtap gibi,ay gibi parlayıp yanan ışığım Kara bulutlardan kaçıp sığındığım Gecenin en aydınlık durağındayım Bu gece ben,bembeyaz bir martının kanadın da Umudumla uçup ta geldim Girdim ruhuma Bak gördünmü kalbim çıktık karanlığımızdan… Gülseren MORKAN 24/09/2016 |