Gariban
Bardaktan boşanırcasına
damlalar yeryüzünü ziyarete geliyordu ve o güzellikleri görmüştü aylar sonra gariban zamanında kurşun attığı cebinde ki son metelikler ile bir kalıp sabun adlı mahalle bakkalından... saçı ve sakalı birbiri ile güreş tutmuştu adeta her ne kadar ruhu temizse de yüzünde senelerin kirleri sövüp saymayı bıraktı açtı ellerini göğe doğru ’’Şükür Rabbim çok şükür.’’ dedi önce sonra başladı saçını sakalını sabunlamaya yüzünde çizgiler ince ince... millet koşar adım saçak altı dam altı şemsiyelerini tören ile açarken onun yüzünde mutluluk pırıltıları köpürtür de köpürtür sakallarını saçlarını niye bu hallere düşmüştü kimseler bilmiyordu suçlarını... |
Yazdıran yüreğinize sağlık Ahmet ağbim,tebrikler
Selam ve saygılarımla