Anne ben büyüdüm ama
İçimdeki çocuk hala çocuk anne
Ben leyleklerin getirdiği çocuk değilim
Ben senin çocuğunum annen

Bu kasvetli yaşamımda
Bana ışığıyla göz kırpan
Tek güneşimsin anne
Ama içimdeki çocuk
Ölümü bekliyor anne

Hayalleri bir tabutun içine sığdırılmış
O çocuk senin çocuğun anne

Heyelana uğramış düşüncelerim
Bir depremle yıkılmış dünyamın
Enkazının altında yatıyorum anne

Bak bir güvercin görürsen
Kanatlarının ikisi çökmüş halde
Uçmaya çalışan
Dikkatli bak ona beni hatırla
o benim anne

Hüzün yağmurlarıyla
Her gün yıkanan acılarım
Dahada güçleniyor
İçimdeki çocuk avaz avaz
Bağırıyor anne

çok karanlık burası
Toprağın altımı yoksa
Ben karanlıktan çok korkarım
Biliyorsun anne

Ben öldümmü yoksa
Nedir bu hareketsizlik
kımıldayamıyorum
Yıkanan benmiyim musalla taşında
Taşınan benmiyim omuzlarda
Suskunum konuşamıyorum anne
Beni bir çukura gömüyorlar
Gömmesinler gel kurtar beni anne

Ben toprağın altındayım
Beni gömdüler acımasızca
ben daha ölmedim
Uzat elini çıkar beni buradan anne

Ben toprağın altındayım
ama etrafımı görüyorum
Dupduru bir sabah anne
sen duruyorsun karşımda
O kanatları çökmüş uçmaya çalışan
Güvercin avuçlarında
Bırakıyorsun onu boşluğa
Uçuyordu anne o güvercin
Uçuyordu sapasağlam kanatlarıyla

Sabahat çelik
16.09.2016