Eylül Yazgısıne çok sınadık aşkı hengâmeli yollarda acımadan sallandırdık hüznün sarmalında hafifken sıyırdık üstümüzden kaldıramadık en ağırını giydik ezildik altında taşıyamadık bazen ruhumu kırık dökük aynalardan toplarım ellerim gözlerimde kanar gecenin nabzında atar ihbarsız şafaklar koşulsuz düşer sırtındaki yarım gün yetimlikle siyah peleriniyle bilinmez kaç asır geldi geçti biçti ömrümden her zerren sessiz bir çığlık oldu ardıma baktığımda nokta koyamadım gözlerime virgüllere karıştım yokluk vurdukça alevi ağzında köpüren bir ejderha gibi ateşten mızrak oldu sözlerim içimde tutuştum zebani gibi dikildi küllerim gitmeden döndüğüm karanlık can çekişirdi sesim yankınıp bana bıraktığın hayatı uçurum kenarlarında Ayfer Aksoy |
SEVGİYLE..