İNCİR MEVSİMLERİNDEÖğrendiğim Fikrimi oyalayan mülteci sûkutu Cemrelerin dilinde En mahrem sesim sana kaldı Seninle birlikte Bak gene Bronz kelebek konmuş dudaklarına Arza yükseliyor kıyılarından Pembenin süsü Yüz sürsem ılık nefesin Üzülsem küllenmiş rakkaslar El uzatsam çiğdem nöbeti Düşüyor göğüslerine Eksilen sesime değiyor mutlak öyküsü İncir mevsimlerinde Saçlarında uyuyan bir ay ışığıyım Gözlerinden akan sıcak bir ırmak Karanfiller kadar yangınım sana En içli şarkıyı söyleyen Bir kurşun kadar düşkünüm Ben sana abdal olmuşum Sen bana menzil olsana Yetimim Biçareyim Artık anlasana Müşteba Güneş |