KELEBEKLERİM
Fırtına kuşları
Tünediğinde avuçlarıma Topraklarım kanar Kağıttan gemilerim yanar Göğsümde niyetler Balkonumda fesleğenler Yok olur birer birer Kirli yağmur taneleri Paylaşırken sırrını Bir nehirin göbeğinde Şiirlerimin tam ortasında Heder eder sözcüklerimi Elem kuyularımı doldurur Merhem olduğum her dokunuş Kerhen kırbaçlanmış atı At üstünde göçü hatırlatır bana Avansı bozuk tebessümlerim İşgale yeltenir kızıl güneşi Sabahın efsunluğu da Akşamın kızıllığı da Istilaya çalışır Yurt bildiğim coğrafyamı Bölük pörçük her bölgem Her satırda bir miraç destanı Her dize de bin kırbaç anı Oysa üç cennete bedeldir Yüzümdeki kelebeklerin vatanı Müşteba Güneş |