külBenim çocukluğum Benim sevincim Benim hüznüme eklenen Söyleyemediğim birşeyimdin sen Bir deniz kıyısından geliyordun bana Suları zûl Martı çığlıklarıyla Ay ışığında geliyordun Öyle alev alev Öyle kızıl kor bir yanı Bir yanı kül Kayboluşun raylarında bir tren Sesinin peşine gidiyordu Yüzü düşüyordu yaslandığı camdan Karanlık ve derin ormanların Geceyi ölçüyordum adımlarımla Ellerimin boşluğuna düşüyordu rüzgâr Arınmanın mabedine mumun alazı Aynanın belleğine kararan bir kibrit çöpü yalnızlığı düşüyordu Hangimiz önce başladı yanmaya Önemi kalmadı Belki de hiç yoktu Birimiz sönmüştü işte Hepsi bu |
Okurken yağ gibi akti dizeler
Saygılar hürmetler 🍀