İLK GAZEL
Gölgesiyle eskiyen pelit ağaçlarının
Gece büyür yaprağı çiy saati suyuyla. Kolları yanıyordu bir kadın sızısını Kaybolmuş ipleriyle örtünürken kuyuda. Yaşamsal sıkışıklık uyuşmuş soğancıklar Cennete kilit vurmuş zebani şafaklarda. Karınca yuvaları öyküsüz insan seli. Yalnızlıklar diz boyu kişisel bataklarda. Gidecek yerimiz yok dünya silme eziyet Çözeltiler karılmış karanlık kazanlarda. Dengesiz, kurtuluşsuz, aparatsız yaşamlar İnfilak eşiğinde ruhlar panik atakta. Eli kuşunda gezen kuş cenneti azmanı Basen-göğüs arası bir yerde taklalarda. Tanrılar üzüm yedi göğüs uçlarımızdan Şarap kustular sonra güneşin suratına. Ne çığlıklar susuyor göğsümdeki ölü kuş Döşeği intihardır yastığı tragedya ! Seher Duman |