UÇURUM
şimdi her şey kırık dökükse
içime duvarlarım çökmüşse binlerce yıldız kayıp reddedilmişse en yıkanmış dualarım göğümde, binlerce. sığamıyorsam en ferah şiirlere. boğuluyorsa hayat bir yandan elimin azgın sularında, çırılçıplak kayıyorsam düşlerimin kızlık zarından bakire zamanlara. şiirim yuvarlanıyordur uçurumlardan yazılmamış bir sevdaya. nasıl anlatılır ki bir tükeniş? hangi arka bahçelerde susulup kiminle yıkanır günahlar? //sen… en beyaz düşlerimin hırçın çocuğu inkâr et geçmişini, yok et! ve bana öyle gel gözlerin gibi yosun gibi deniz gibi yunup yıkanmadan tuzunla, ekmeğinle kalanınla// sırf kestirme diye miydi komşu duvarlardan atladığım? tekrar basabilsem o bahçeye halâ nisan kokuyor mudur anne? Seher Duman |