HAYALLERİMYeniden doğuşumu kutluyorum Gözyaşı hüzün yok Yeniden başladım inşasına Beni ben eden şeylerin Bulutlar dağılıyor güneş gülümsüyor Çiçekler yapraklarıyla uzanıyor gökyüzüne İçimde tarifsiz bir huzur Birazda ürperti geçmişten Hep gizlediğim korkularımdan arta kalan Bir söğüt eğiliyor önümde Yaprakları hışırdayarak selamlıyor beni Bir serçe cıvıldıyor hadi gel der gibi Ilık bir meltem dokunuyor saçlarıma Yılların karını dağıtırcasına Bir ninni beni kendine çekiyor Hiç olmadığım çocuk aklıma düşüyor Hasretiyle yandığı o sese kulak veriyor Gözlerimi kapatıyor İlerliyorum durmadan ilerliyorum Çalıların arasından bir hışırtı Duruyor bakıyorum bir kıpırtı Yaklaşıyorum korkarak elimi uzatıyorum Griyi geçmiş siyaha dönmüş bir anım Alıyorum avuçlarıma renklenmeye başlıyor Az ilerde bir kıpırtı daha Hızla ilerliyorum ışığı sönmek üzere olan mutluluğum Eğliyor alıyorum parlamaya başlıyor Dudaklarıma bir gülümseme yerleşiyor Kirlenmiş heybeme yerleştiriyorum Bir anda ninni kesiliyor Kulağıma hıçkırıklar dokunuyor Hızlı adımlar ile ilerliyorum Gözlerim hıçkırıkların sahibini arıyor Gülleri kurumuş dikenlere sarılı bir kız Yaklaşıyorum yavaş yavaş Elimi uzatıyorum kurtarmak için Başını kaldırıyor dur dokunma diyor Öylece kalıyorum O gözler o kadar tanıdık ama bir o kadar yabancı bana İzin ver çıkarayım seni diyorum Başını sağa sola sallıyor gözlerime bakmadan Acılarına son vereyim dikenler kan içinde bırakmış diyorum Gülümsüyor ama acı bir gülümseme Ve konuşmaya başlıyor İzin vermedin büyümeme serpilmeme Hep başkaları için beni cezalandırdın Sahte sevgiler için hep beni cezalandırdın Korkularının esiri ettin beni Sana her dokunuşumda hapsime gönderdin Ben sana aydınlığı sunarken Sen hep karanlığa sarıldın Öylece kaldım Ruhum bedenim donmuştu Dudaklarımdan sadece iki kelime döküldü Sen kimsin? Yüzünde acı bir gülümsemeyle Ben dedi ben Senin hayallerin Senin umutların Senin yarınlarınım Bana sarılmaktansa Sahteliklere kucak açıp Ölüme terk ettin beni Başım öne eğilmiş gözlerimden sicimler akıyordu Haklıydı Dilim lal söyleyecek hiçbir şeyim yoktu Ben başkaları için kendimi diri diri gömmüştüm Şimdi Ne işim vardı burada Kaybettiklerim dönecek miydi ? Kirli hayat heybeme koyduklarıma baktım İçinde sadece küller vardı Dizlerimin üzerine çöktüm İçimdeki son umut ışığımı söndürmek üzereyken Küçük kız seslendi dur Unutma sen bir Anka’sın Hadi doğ tekrar küllerinden Doğ ki Bende esaretimden kurtulup sana eşlik edeyim Evet, ben bir Anka’yım Kirli heybemden külleri Anlamlarını yitirmiş duyguları Kifayetsiz kalmış kelimeleri boşaltıp Ellerimi uzattım küçük kıza Ve onunla yeniden doğdum küllerimden Özgürlüğüme kanat çırpmak üzere …. |