Sen de duyma
Boş ver
Sen de duyma Sağır dilsiz âlemde Otursun aklın terazisine Tüyden hafif günahlar Atsın omzundan dünyanın gamını arsızlar Yıldızlar göz kırpınca karanlığa Bulutları örtsün yüzüne Utancından gökteki ay Sen oyalan o sahilde Martılar nağme okurken çığlık çığlığa kulaklarına Ben gidiyorum Pervasız dillerin şiir okuduğu mekandan Sen! Heybene doldur tıka basa aşk nâmelerini Varsın burkulsun yürek Kayınca sulara alevden meşaleler Sessiz çığlıklar parçalasın yüze sürülen karaları Umutlar uçtu belki Kafesinden fırlayan kuş olup Dalgalar uykuda Hüzün can yakmakta inceden inceye Say ki; sevgisizlikten yaprak döktü Mor menekşenin narin dalı Kim bilir? Yarın tebessüm ilişir dudaklarımıza Kaldıysa geride sevgiden damlalar... Ahmet MORAN |