OLAMADIK FARKINDASerin bir yaz akşamında Saçlarını tarardı rüzgar her estiğinde Uzaklara dalardı gözlerin Gömerdik yalnızlığın suskun sesini Zamansız bitişlere geçit vermezdim Akıntıya bırakırdım kendimi Dalgalar atardı sensiz kıyılarıma Bulamazdım kumlar da bıraktığın ayak izlerini İmkansızlıklar içinde hep seni sevdim Sana ulaşamamanın acısını yüreğimde hissettim Bana en çok ne koydu biliyor musun Ne vedasız gidişin Ne de yüzüme söylediğin sitem dolu sözlerin Beni üzen tek şey Gönderdiğin ucu yanık mektuplardı Onlardı aramızdaki tek bağ Gözlerine bakıp da söylemeye cesaret edemediğim Beni anlatıyordu onlar Hatırlar mısın Toprak kokan yağmur kokusunda Sessizce yürür peşinden gelirdim Ve sen farkında bile olmaz Bir kez olsun başını çevirip bakmazdın Seni senden iyi tanıyorum artık Her yağmur sonrası Doğan güneşi çiçeklere bıraktığı Çiğ tanelerini severdin Uzaktan izlerdim seni gölgen gibi O çocuksu hallerin gülüşlerin Yüreğimde öyle yer etmişti ki Ağlaman bile bir başkaydı Ne zaman gözlerinin içine baksam İçindeki yalnızlığı görürdüm Beni sana bağlayan Tüm güzellikler toplanmıştı sen de Seni tanımak istedikçe korurdun gizemini Saklamaya çalışırdın gülüşlerinin ardında Oysa O gülüşlerin ardındaki hüznü gördüğümü hiç bilmedin ki Yol ayrımında iki yabancıyız şimdi Seni hep anlamaya çalıştım Senin yerine koydum kendimi Ya sen sevgili Çok şey öğretti bu sevda bize Galiba susmayı sevdik ikimizde Yere göğe sığmayan hayallerimiz vardı Gerçekleşmeyeceğini bilsek de Tıpkı mor başlıklı kız gibi Seni beni anlatan hikayemiz yarım kaldı Sen benim için Son kıtası yarım kalan Bir şarkı gibiydin her zaman ... Refik 02 . 07 . 2016 İstanbul |
güzel bir şiirdi.
tebrik ve saygılarımla..