BİR HAZAN TABLOSUDil hâmuş, dîde giryân, gönül mahzun, şikeste, Bütün renkler kaybolmuş, âfak meş’um bir siste. Ne gülistanda gül var, ne seherde bülbüller, Gül, kurumuş vazoda, bülbül suskun, kafeste... Yüreklerden son kalan sevgiler sökülüyor, Acımasız bir rüzgârda, boyunlar bükülüyor, Günahlar, göz yaşları, beraber dökülüyor Kuru yapraklar gibi, hep aheste, aheste... Sevgisiz yüreklere, sinsi mel’anet dolmuş Çiçeklerle birlikte, yüzlerin nuru solmuş, Sadakat, vefa bitmiş, gerçek aşklar yok olmuş. En saf sevdada bile, ihanet deste deste... Öyle bir hazanına ermişiz ki şu dehrin, Her damla göz yaşında, acısı var bin zehrin. Bir arabesk ses sarmış, havasını tüm şehrin Bestekârı olmayan, hazin, meçhul bir beste... Bu bestede, bir devrin, ’fetret’e dönüşü var, Yanan bunca kandilin, sessizce sönüşü var, Işıkların kararıp, perdenin inişi var Üflenen ’sûr’ misali, bu kahrolası seste... Ünal Beşkese :::::::::::::::::::::::::::::::::::::::. hamuş...............:suskun dide...................:göz giryan................:ağlayan şikeste..............:kırgın, yenik âfak..................:ufuklar dehr.................:zaman, ebediyete uzanan zaman fetret...............:bir işteki aksama, gevşeme, bozulma sûr..................:kıyamette, İsrafil tarafından üfleneceği |