Bende kalanbuz tutan elleri çözülmez zamanın çözülmez göz çanağına oturan kan sessizce gidişinin ardında kalan inceldiği yerden kırıldı aşk kemirdi gecenin tenini ayrılığın dişleri susuşlara asıldı kimsesiz düşler gün ışığı girmeyen yüreğin odasına diz çöktü yorgun mısralar -bilirim hangi anılara takılmıştır usun bilirim hala yanmaktadır puslu fanusun- hıçkırıkları duyulur sözcüklerin sızar kırık pencereden kentin ıssız sokaklarına yusufçuk gözüyle bakarım karanlıklarda kalan yitik anılarıma tedirgin adımlarla voltalarken geceyi yalnızlığın kuytusunda efkar artığı topluyorum hüzzam emziriyor nağmeler anason kokularının koynunda çaresiz umarsız gecenin sağır kulağına haykırıyorum ser verip bende unuttuğun seni vermeyeceğim asla… AA |
yalnızlığın kuytusunda efkar artığı topluyorum
hüzzam emziriyor nağmeler
anason kokularının koynunda
Dilinize yüreğinize sağlık güzeldi