KIZMA BANA ANNEbir adam sevdim ben anne aklıma geldikçe burnumun ucunu sızlatan. yağmur kokardı elleri saçlarımı okşadığında tellerinden yüreğime akardı ılık ılık içimde beyaz bir güvercin havalanırdı baharı müjdeleyen dudaklarım sevdanın tadına doyasıya varır dağlara yaslanır gibi yaslanırdım yüreğine ah bilsen daha yanımdayken özlerdim.... kızma bana anne hor görme kızını hata değildi çünkü her genç kızın düşlediği beyaz atlı prens olmasa da yanında güvendeydim beni kendinden dahi koruyan kök salan çınar ağacı gibi değerlere bağlıydı. ve bir gün ansızın gitti kaderdi ya da alnımız küf kokan yazgısı arkasında bıraktığı harabeye son kez dahi bakmadan süpürdü ardı sıra tüm anıları güller küstü açmadı ardından erkekler böyledir hevesi geçince yolar çiçeklerini kırar dallarını deme bana anne deme ne olur onu başka adamlarla bir tutma sevdamı bu kadar hafife alma. o adamdan sonra tüm yağmurlara küstüm pencereme vuran her damla içimde büyüyen boşluğa doldu ucu bucağı olmayan bir denizde yalnız başıma yüzüyorum ama olsun sevin anne sevin bin parçaya ayrılan yüreğime pişmanlık bir nebze dahi sızmadı kızın adam gibi adam sevdi diye gurur duy bu sefer ne olur. Ayvazım DENİZ |