YETIM ÇOCUKLAR
Gurbet ellerinde gitti gençliğim.
Ana yok baba yok yar uzakta.
Sokak olmuş evimiz, yarı aç yarı çıplak.
Merhamet kalmamış parke taşlarından, belimizi incitir oldu.
Tedavi yok yaralar mikrop bağlamış.
Söylesene hayat biz nerde yanlış yaptık.
Kader mi diyelim yoksa nasip mi diyelim.
Yoksulluk suç mu yoksa günah mı.
Söylesene hayat hangi sokak çocuk doğurmuşta sahip çıkmamış.
Bizi sokaklar doğurmamış,
Sokaklarda yaşam mücadelesi veriyoruz.
Kimseden çalmıyoruz, çöpten doyuruyoruz karnımızı.
Sicak bir aşa hasret kalmış dilimiz.
Umut yok insaf yok, temiz kalpler kirlenmiş.
Evde kedi köpek besleyen çok.
Sokakta bizi bilen yol selam veren yok
Yetim doğup büyüdük bu sokaklarda.
Dağ gibi babamiz yoktu, aş pişiren anamız yok.
Kardeşimiz olmadi, tatmadık o duyguyu.
Bizler bir sıfır yenik başladık hayata.
Kimi ana der gece uyku girmez gözüne.
Kimi baba der ağlar çığlıklar içinde.
Gecenin karanlık sokak köşelerinde.
Yazan:Sinan Toker
Yazıldığı tarih:11/05/2016 (21:00) Isparta