Gelincik
Ben susardım ama
Ezberimdekiler susmaz Ketum bir anı gibi yoklardı Çığlıklarım kanar içim dolup taşardı Aşındıkça mağrur asardı yüzüm Cennet yanar Cehennem üşürdü Ben hep yokluk büyütürdüm koynumda... Başımı kaldırıp bakamadım Yetim gibi düştüğüm hayatın ortasından Gözlerim pusluyken Herşey solgundu Küf kokardı beton Zifiri çalardı suret İçimdeki fırtına aslan gibi kükrerdi... Savrulup durdu kaderim hüznün eşiğinde Mutluluk bile korkup kaçtığım bir yabancı gibi artık... Şimdi bir çocuk gibi En güzel düşümü koynuma alıp Derin bir uykuya dalmak istiyorum Yürümek Koşmak istiyorum gelincik tarlalarında Eteklerimdeki acıyı unutup Bir düşle avunmak istiyorum... Ayfer Aksoy |