bahşişAcı başka bir dile çevrilemez Duyulabilir yine de Bir kalpte, kelimelerin yalnızlığı. A’dan önce biten bir alfabe biliyorum ben Uzak bir bahçeyi solur gibi anıların.. Bir alfabe ; Issız bir limana açılan penceresi gibi kalabalıkların .. Orada duruyor tüm söylenmemişler Tadı ve kokusu teninin Ve gecenin serinliği Büyüyor uçlarında, Aşkın gölgesini emen parmaklarımın. Mevsimlerin soğuyan yanı Geçiyor yeşilliklerden Ve orada Bekliyorlar bizi Yasakları çiğnemeden konuşabileceğimiz Bir alfabe , Ve bir bahşiş , Sadece ikimize Bahşettiği Tanrı’nın. |
güzel bir şiir okudum..teşekkürler...
kaleminiz daim olsun..