Ölümün Kelebeği
Sığamadık dünyaya sığdıramadık,
Ne bedenimizi ne de fikirlerimizi. Sonra düşman olalım dedik, Barış,sevgi nedir bilmeden. Bir ömür böyle geçsin istedik, Kimse bize karışmadan,sual sormadan. Ölümü düşünmedik,ölümü hiç istemedik. Çünkü güzeldi tadı dünyanın. Sen azrail de ona,ben ölüm meleği. Çocuklar ise desin; Ölümün kelebeği... Sen canımı aldı de, Ben emaneti yerine götürüyor. Çocuklar ise; Kelebek kondu,omzumdan öptü desin. Sonra bak geriye,ne kaldı ne var elinde Bir avuç toprak,toprak,toprak... |