BİR TAKVİM YAPRAĞI İLE TÜKENİR ÖMÜR
Çekilen bir fotoğraf
Bitmeyecek mutluluğu anlatır bazen Bir ömür boyu çıkılan yolculukların İlk ve son adımlarını gösterir Çoğu kez uzaklarda kalmıştır mutluluk AKŞAMIN geceyi öpünceye kadar Yıldızlar kaybolurya bazen gökyüzünden Ve karanlık çöker insanın içine Boşalan kadehlerin arasında dolaşırken Yılların verdiği enerji yavaş yavaş tükenir Yorulduğunu anlarsın ilk beyazlar düştüğünde saça Her gün takvim yapraklarıyla birlikte tükenir ömür Önümüze saf saf dizilir hayaller Yarısı olmuş yarısı yarım kalmış Keşke demekten başka bir şey yapamayız Ve büyük ihtimalle de sonsuzluğa giden Bu sessiz geminin tek yolcusu oluruz Ufacık şeylerle mutlu olmaya çalışırız Böyle zamanlarda O kadar ihtiyacımız vardır ki Mutlu olmaya... Y.szgn |