Kahır mektupları yazıyorum sensizliğe
Umut topluyorum kaldırım taşlarından eteklerime
Avuç avuç saçıyorum bahçelere
Sen çiçekleri açsın diye

Hayallerim var içinde gerçek olsun dilediğim
Umutlarım vardı gelmeni beklediğim
Sensiz olmasın hiçbir şeyim
Senin gölgenin düşmediği hiçbir sokak başı
Hiçbir çıkmaz olmasın

Tüm çıkmazların sonunda sen kes önümü
Tüm köşebaşlarında sen ol bekleyen
Sen tut ellerimi üşüdüğümde ısıtmak için
Sen sarmala omuzlarımdan sımsıkı
Sen kurut kirpiklerime doluşan bulutların yağmurlarını
Sen dokun yanaklarımın alına
Sende solsun nefesim bir aşkın en koyu anında

İzin ver canına can katayım
Kapında kilit, ruhunda huzur
Derdine derman, dilinde kelam
Gecene ışık, cehenneme kevser olup dolayım
Ezelin ben, ebedin ben...

Tüm ışıkları kapattım bu gece
Topladım gözlerinden dökülen yıldızları
Seyre daldım bakışlarının yakamozlarını
Kilit altına aldım adı sen olmayan herşeyi

Yiğitce olmalıydı dokunuşlar
İçten olmalıydı sevişmeler
Dolu dolu yaşanmalıydı hayaller
Geceler secde etmeliydi aşkımıza
Yüzü kızarmalı saklanmalıydı mehtap bulutlara

Şiirler yazdırtan sevdiğim
Hayallerimin beyaz atlısı dualarımın karşılığı
Haktan dilediğim
Sanki kokun genzimde duruyor hala
Sıcaklığın tüm hücrelerimde


Eylül GÖKDEMİR... 30.MART.2008