Melankoli...
Baktığım suratlardaki anlamsız ifadeler
şaşkın ! donuk ! -ve zehire boyanmış kalemi; hangi izdüşümlerin arkasından koşar insan tarifsiz ? hangi kelime bu kadar basit anlatabilir ? ince bir ses gelir karanlığın buz tutmuş duvarlarından asılır zaman en olmadık yerinde boğazından ne bir ses duyulur, ne bir hayal yaşanan camdan artık her söz , dokunanda kırılıyor kaç ; şimdi, zamandan kurtulma vakti ... erimiş duygular bu yoklukta. kızgın artık her yan şarabın acısı değil yakan şişeyi - zaten acı değil şişedeki ! acı, zaman üstü anlaşılabilmişliğin verdiği, hoş bir melankoli ... |
hoştu bu muhabbetin...