BABAMI Özlüyorum
Çocukken farkında olamadım ki,
Babanın varlığını,sıcaklığını,gülümsemelerini, Babam yanımda olmadı ki, Nasıl bir duygudur tada bileyim, Aslında herkes gibi,benimde babam vardı da, Tanımıyordum kim olduğunu, Kader koparmıştı onu bizden, Bilenler bilseler de, Bir inat uğruna söylemediler, şu adam senin baban. Hiç bir gün diyemedim,bu adam benim babam. Bir gün çıkıp geldi ama, Birileri engel oldu görüşmemize, Kayboldu gitti, Hayal mı? gerçek mi anlayamadım? Suçlu aramıyordum oysa ki, Sadece babamı arıyordum, Saracak,sarmalayacak,saçlarımı okşayacak, Kızım diyecek babamı, Fazla büyük sayılmazdım fakat aklım eriyordu, İnatçılara inat bulmalıydım babamı, Öpmeliydim ellerini,okşamalıydı saçlarımı, Kim bilir kaç kere kapının önüne kadar gelip gitmiştir, Kaç kere aldığı hediyeleri,veremeden çöp kutusuna atmıştır, Kim bilir kaç çocuğu,kızım diye bağrına basmıştır. Büyüdükçe gözümde büyüdü özlemi hasreti, Yokluğu bir başka acı vermeye başladı, Taş basıp yüreğime, Yıllarca bekledim babamı, O artık yok bir daha göremem, Ellerini öpemem. Kaybetmiştim babamı. Şimdi babalar günü olmuş neyime, Toprağını bile göremiyorum gurbet ellerde, Mezarına bile hasretim. İnanıyorum ki sadece dünya bu değil, Ebedi yaşayacağımız dünya var, İşte o ebedi dünyada, Saçlarımı okşayışını, derin derin koklayışını, Göreceğim babamın, Yaşayacağız,yaşatacaktır bizi yaratan, Seni çok özlüyorum,nurlar içinde yat, Babam. Yıldız özcan 19.06.2016 Bütün okuyucuların dinleyenlerin babalar gününü kutlar mutluluklar dilerim . |