ÖFKEunutmadım gülüşünde gizlenen çocukluğunu rüzgarı uçurtma yapmıştık mavinin doruğunda sevgi acıyı terkederken yüreğimdi düşen boşluğa hızla ateşi denizin ortasında yaktık çapraz duruyordu kayalar elini kolunu sallaya sallaya geldi fırtına gökyüzünü kucaklayan kuş kara bir hançer oldu her şeyin anlamını yitirdiği noktada mıydık bir nefeslik yolculukta ellerimde iğreti dizlerini yakan ateşin öfkesi kaldı keskin bir bıçak ağzı giyotin gibi belleğimde bendim kesilen söz çürüğünde kırağı sabahlar sessiz çığlıklara gebe yalın gerçeğine dönüştü herşey o bitimsiz yalnızlıkta sızım sızım sızlıyor öfke NAİL YAVUZ İzmir 2003 yeniden düzenleme |
Parlamaya görsün örke atı
Dizginlemek hayi zor.
Sayğıyla hocam