Ankara II
Dışarda siren sesleri kararmakta
Sokak lambaları birer birer üşümekte Ankara’nın kar kışında bir asker kaybolur Ve yüreğimin en doğusunda bir Mezopotamyalı Sonra bu kente yabancı bir sevda çöker Yaralı bir sonbahar dökülür tenimden Sen ansızın şiirlenirsin avuçlarımda Durmadan yüreğime yüreğime ihtiyarlanırsın Gece en firari yerinden kurşunlanır Ve ben sende sevdim Bu cehennemlik üşümeleri Sende sevdim , gözbebeklerine nurlanan Yaradanı Seni düşünmek kuşkusuz tek telaşım Seni düşünmek gökyüzünü tavaf etmek gibi Seni düşünmek yaşamın kusursuz felsefesi Seni düşünmek Allaha yakın durmak gibi bir şey Nicedir korkular biriktirdim Yokluğun çoğalır bedenime Yüreğime dolanan bir ürkeklik En sığınmacısı olurum bu kentin Nicedir üşümeleri bahane ederim Hâlbuki tüm meselem Sana sarılmak Yani tüm meselem sensin. .. |