Biz çok güzeldik eskiden.
Çocukluğumda zengin, fakir ayrımı yoktu.
Herkes;
Birbirinin kalbinin en zengin köşesinde otururdu.
Önlüklerimiz siyah,
Yakalıklarımız düşlerimiz kadar beyazdı.
Serviste ne ola!
Güle oynaya, arkadaşlarımızla giderdik okula.
Ceplerimiz de para yoktu belki ama,
Misket ve gazoz kapaklarımız vardı dostluğa.

Hasetlik,fesatlık yoktu sözlerde.
Sohbetlerde insanlar birbirini can-ı gönülden dinler,
Dertlerine derman olmak niyetiyle bakardı gözler.
Şimdi öyle hasret kaldık ki; içten samimiyete.
Dünya büyüdü belki ama insanlık küçüldü.
Yüreklerimizi uzaklaştırıp, yaklaştırdık evleri.
Nefes alsa duyacağız yandakini.
Ama ölse haberimiz olmayacak belki.
Unuttuk!
Unutturulduk!
O güzelim değerlerimizi.

Çulumuzu, çaput yapar bağlardı gül dalına Anam.
Umudu Hızır getirecek,
İyi insanlar ölmez kızım,
Hak kapamaz kapıyı.
Unutma biri yitse diğeri yetişir derdi babam.

Yarasa kollu elbisesi vardı ablamın,
Kırmızı bayrak gibi.
And içmişti bir gün arka bahçede.
Göreceksin tüm kanadı kırık kuşlar beni bulacak diye.
Minicikti yüreği ama gökyüzü gibi gülümserdi.
Kuş misali seviye,
Kol kanat gereceği o zamandan belliydi.

Babaydı umuda ağabeyim.
Yetmeyeni yetirir,
Hangimiz hayata takılsa ,ilk o koluna girerdi.
Anamın kara kuzusu,
Babamın aslan oğlu Mehmet’i.
Vatan borcu diye gittiğinde hasta düşürdü hasreti.

Benimse karpuz kollu basma elbisem;
Renk renk.
Çiçek çiçekti ruhum gibi.
Yinede papatya derdi yüreğim,
Her bahar yeniden;
Umuda Filiz veren gülümseyişini sever,
Yapraklarına bin bir hayal saklardım.

Ah ne yok yanımdınız.
Yitirdiklerim!
Ah bilseniz ne çok yanımdınız.
Zenginliğim!
Hepsini hafızama sakladım tüm servetim.

Umudun elbisesini dikerdi anam,
Her sabah.
Yeniden sevgiyle sarılırdı babam.
Sofraya değil seviye bağdaş kurardık.
Kardeş hakkı gözetirdi, kaşıklarımız.
Şimdilerde aklım hep o eski evde.
Zilin ardında bekleyen sevgide.
Sıcacık sarmalayan o histe.
Hani bir mucize olsa,
Alsam tüm sevdiklerimi yanıma.
Dönüp bakar mıyım geriye ,bir dakika !!!
_______Filiz Telek