2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
3875
Okunma
Dur şair!
Hüzünlü mısralar yazıpta,
Dağlama yüreğimi.
Eylül’ün,
Mahzun yüzü düştü yüreğime.
Ömrüm hüzzam bir şarkının,
Nakaratı gibi.
Ayrılığın hüznünü serme önüme.
Düşlerimin kıyısında gezinen aklım,
Kır diyor yüreğinin paslı kilidini.
Beş paralık hesapların kendine damıttığı,
Sarraf değilsin ki.
Papatyanın son yaprağı,
Hangi yalancı falcının kehaneti?
Kuşlar diyecektim!
Gökyüzü onların okyanusları.
Şiir sersemi bir akşamda,
Çingene keyfi düştü yakama.
İşte tamda şimdi,
Aşk bana seslendi.
Neyin nesi?
Kimin fesi?
Umurumda mı sanki!
Aşk yandığın kadar üşümekti...!
Filiz Telek
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz