Helallik istiyorum ey hayat !
Onca vebalin hükmü var üzerinde.
Hep eski aşklardan çaldık masalları.
Kimsesizliğin,göbek bağına tutturduk mandalları.

Onca yıl çıkınımda biriktirdiklerimden,
Ne kalmış diye şöyle bir baktım.
Yara bereden sonra,
Geride bir tek yüreğim saklanmış.

Kendi şarkımı söyledim yol boyunca,
Bağıra çağıra!
Neşe içinde kuşlara selam verdim.
Bir de yerdeki karıncaya.

Kimi zaman sessizce izledim olup biteni.
Anlamasam da dönme dolap işlerini,
Hep sabrettim.
Hiç kimsenin kimseden üstünlüğü yoktu ki!

Kimi gün mütavazi idim,
Eğildim salkım söğüt misali.
Kimi gün savaştım,
Kükredim dağda aslan gibi.

Bencillerden,iki yüzlülerden,
En çokta;
Vicdan yerine cüzdan taşıyanlardan,
Hep kaçtım.

Hep kalbimin sesini dinledim.
Kader elbet tecelli edecekti.
Gördüm ve bildim ki;
En güzel dansımı yaşam adına etmiştim.

Dönmem bildiğim yoldan.
Kaçarım yalandan,riyadan.
Bu hayat benimdi.
Benden başka,tek aday bulunmayan.
Son nefesime kadar,
Yanımda olacak tek şey,
İnsanlığım !

Ben,bana yazılana bakarım.
Reverans yapıp yeniden başlarım.
Aldırmam;
Kimin ruhu ben gibi deli,
Kiminki lekeli.
Kumaşı kırışık olanın ütü tutmaz,
Çabuk atar teğeli.

Her bahar sürgün verir dallarım,
Filizlenir umuda.
Kainat sanatçısının,
En güzel imzasıyım.
Hala çözemedi isen,
Suç senin değil mi?
______________________Filiz Telek
24_5_2016