Olamazdın zaten sen
Olamazdın zaten sen, ne dost, nede arkadaş
Çünkü sen hainlerin, yelkenine yel oldun. Gönül gönüle verip, olacakken bir sırdaş Türlü maskeler takıp, hançerleyen dil oldun. Bazen kabustan kalkar, uykulardan uyanan Sanmıştım ki ben seni, cana meftun bir canan Memleket sevdasıyla, bir ben kaldım hep yanan Ama sen günden güne, sönüp biten kül oldun. Bazen sinsi sakinsin, bazen aktif ve atak Belki şimdi rahatsın, kuş tüyündendir yatak Unutma sakın bir gün, senide yutar batak Çamurlara bulanıp, boz bulanık sel oldun. Yaydan çıkan ok gibi, dosdoğru gidecekken Sevgi ve sadakatle, fikirler güdecekken Sana elin verene, teşekkür edecekken Kadir kıymet bilmeyen, riyakâr bir kul oldun. Ahmet MORAN |