illustrasyon
seni arpej geçiyorum hünnapların arasına
şarapla yontuyorum yalnızlığı ---yeter ki gel.. terkisinde ağlıyorum ayın sarı ve tozlanmış kıpkısa bir rengin. kalelerin gerisindeyim çığlık çığlığa tüketiyorum olanakları adaların çizgisinde geberiyor gözlerim -----sonsuz yosun. acı tütün... zakkum...şarkılar ve saçların sevda günleri aşıldı bu zaman ve mekanda yoksun (açmalı olgunluğunu yüreğinin akdeniz olsun olmasın..) zulada gri akşamları havalandırmanın voltalar, direnişler, menekşe sabahlar illegal seviler patladı firûzeyi parlatıyoruz türküleri de dökülüyor sesleri halkların ölümüne karar aldırdı sanki su önceden yazıldı dolayımlarla damladı esri damarlarıma sonuçta zulada umut patladı/ kırılsın elleri pandora’nın... |
İnsan zorlanıyor şiiri anlamaya çalışırken... ya da bana öyle geldi...
Güzel olan sonunda zuladaki umudun patlamış olması... Ama burada da çelişkide kaldım... patlamak hangi anlamda kullanılmış acaba diye...
Saygımla