Devşirme bir hayatın figüranı olduk hepDevşirme bir hayatın figüranı olduk bir ömür Cesaretimiz yetmedi mülteci düşlere kapılıp efsane veya kahraman olmak için Baş rol oynamaya İki adım gerisinde yürüdük mesudiyetin An kadar geç kaldık doğacak umutlara Tutmasını bilemedik konan serçe vari Naif duguları Tebessüm ettik derken birden hüzün sardı Gülmeye hasret hüsranlı çehremizi Döndük tekrar başladığımız aynı yere Bakıldığında Bir garip hikayedir aslında bizimkisi Hicranı karalarla yıkanmış Gülücükleri ölü doğan Tek nefesi nasip diye reva görülmüş Var ile yok arası meçhul bir kalıntı O yüzden hep geç kalışlarımız var aşklara Hep geç kalışlarımız ufuğa şen vuracak şafaklara Hep bir utkedir içimizde yarım kalan Maviye,yeşile dokunmama heycanı Yada kaderdir bize sunulan Olmayan günahların bedelidir ödetilen Kanımızca hiç hak etmediğimiz Düşünüldüğünde günahta uğramaz sokağımıza Meleklerle hep iyi geçiniriz Kitaplarada saygızlığımız olmadı hiç tövbe haşa Hiç tanrı’yada yanlışımız olmadı bugüne kadar Her inanç mübah dedik Ne Nuh’un gemisini hakir gördük Nede Yunus’un balığına kin güttük Oğlu diye bildiklerinide biz germedik çamıha Neden her defasında mıh sapladı bağrımıza Her seferinde figüran edildik başka hayatlara M.Kılıçel |