Kül Kuyusugüneş çarpmış dokunuşlar ve gölgesinde demlenen şarap kırmızısı ayıklar kendini günden geceden dudağı çatlamış bir sonbahar tadında zaman nemli gülüşlerin öpüldüğü dağınık bakışların törpülendiği çatı hayattı arkasında kuru kalabalığı saatin dilindeki sahipsiz bekleyişlerse tutuşturur yeminleri öncesi olmayan sonralar fitillenir toprağın içine içine cigaramın dumanı sarar nefesimi içimin duvarlarında başlar intihar merâsimleri karanlık diz çöker dizler iz sürer ateşi sönen yastık kavgaları musallat olur uykularıma damağımda kül kokusu genzi yakar kuyusu söylesene ; kaç sır kaç k/ayıp eder sence. . . ! 26/05/2016 14;45 eMİNeYZAMAN |
Sır adı üstünde k/ayıp da olsa kendimize ait
Günahı sevabıyla..
sevgiler şairem.
Ferda,ca tarafından 6/29/2021 11:43:40 PM zamanında düzenlenmiştir.