son kibrit yakışım
Nisana zor geçse de hükmün
Hazır garipsemiş bahar Tadı kalmamış Eskişehir’in Ardından yaprak dökün Porsuk’a düşmüşken aşkım Oyalanmayasın rüzgâr Eyvallah peşinde şairin Banadır garezi türkünün Hep fısıldar ya şarkım Dediği beni yorar Bir torba şiirin Altı üstü tek yükün Onunki uzak deniz sancısı Benim bir heves bakışım Az uğraşıp birlikte sökün Gri bulut bu ara pek şirin Gökyüzünde beyaz duvar O her daim aldanışım Yoksa Güneşe bir sakıncası Söğüt gölgesi teneşirin Bir yağmurluk işi var Karanlığım bir kez diz çökün Böyle işte kısacası Son kibrit yakışım |