Irgatı oldum sensiz zamanınGölgenin vurduğu soğuk duvarları bile sen diye sahiplenmişken Hangi süslü obje ruhumu sensizliğin renkli diyarlarına sürükleyebilir’ki? Irgatı oldum sensiz zamanın Gündüzleri acı ektim masumca Geceleri zifir biçtim hunharca Bir yanına dert bağladım yüreğimin Bir yanına belki dönersin diye umut Aklıma ibils düşüncelerde arınmayı Kendime sabır öğrettim zamanla Birtek sensizliğe dem vurmayı öğretmedim bilinç altındaki benliğime Birde janlıyan gönlüme gülmeyi Asi rüzgarların uğursuz uvultularına kapıldım yanlızlıkta İsmi daha doğmamış hicranlara uyamdım her sabah Kızgın rayların ayrılık doğuran kıvılcımlarında tutuştuğum korda Aldırmadan direndim içimi kesen neşetersi yaralara Beni ak düşler apardı çoğu zaman İsli düşüncelerin kara kefenli ölü fişlemelerinde Bir yanım kirli günahlara yeltenirken Bir yanım kal dedi hep iyi niyet beklentilerinde Yokluğunun sancısına maruz kaldığım boş duvarlar arasında Bir kendimle konuştum,bir kendimi anlamaya çalıştım Dilim ve isteklerimin arasına ipek köprüler inşa ettim Bir yanı sensizliğin karası Bir yanı senle olan benliğimin kârı Kızgın kirişler arasındaki şefaf nesnlerle Kaldım sen kalan koca mazinin ortasında M.Kılıçel |
Kalemin daim olsun
_________________________________Saygılar selamlar