SOBELENDİK !
Kırlardayım bu gün.
Sende aklımda… Aşina kelebekler sana. Seni kendilerinden Sanıyorlar galiba. Oysa sen; Mahşere bir atlısın. Benimlesin… Bendesin… Aklımın her yerindesin. Kim ikna edebilir ki, Yokluğuna beni ? Gözümün gördüğü yer, Gürgen ormanlığı… Kıyılarında yeşillik, Eteğinde berrak bir dere. Sen uzanmış yatıyorsun Özgürce yere… Gözlerine sinmiş mavilik. İşte sen, tam karşımdasın… Hem de , baharın ortasındasın. Nasılda mutlu oluyorum, Seni öyle görünce… Şanslı hissediyorum kendimi, Yokluğun farkedemeyince. Ama yokluğun fark eder diye, Derenin kıyısından geçiyorum, Kuşlar uçuşuyor aniden. Şimdi sobelendik diyorum !! Müşteba Güneş |