Tutuşan hayallerden medet umdum
Bilinmedik bir zamanın esrikli hatırına…

Soluk ve soyguncu neşriyatı solgun yüreğin,
Sızan ikrarı ve kuru bir yaprak kadar kavurucu günün yası ki
Sağaltan ve yeni baştan yazdığım şu destansı günceden
Bir adım ötesinde;
Elimde çetele, nakşederken yürek dolusu hezeyanı.

Bir müebbet, bir zaruri tebessüm mü yoksa
Asık yüzün dingin ve mahrem yaratısında gizli o suret,
Derken göz göze geldiğim o soluk tenimden
Akan, kanayan ve kandığımdan ziyade
Kanıksamakla mükellef olduğum devingen ruhun
En solunda ve soyutlanmış bir milat.

Gün doğumundan ibaret tek teselli belli ki
Tecelli eden yine de nifak sokarken hayatla arama,
Gönül koymaktan ibaret olsa keşke de
Dengini bulsam bir ömür ertesi yalnızlığı tapuladığım,
Adımlamaktan yorgun düştüğüm.

Bohem bir mecra, kırık bir hazne
Ve nasıl da zoraki bir tebessüm;
Sevgiden nasiplenmemiş mütecessis
Ve dokunaklı bir rüyanın izdüşümü,
Şu tekerine yığdığım, damıttığım üzünçlerden
Paye biçerken kader ve tozuttuğum bir aklın
Soluksuz telaşı.

En soluk öfkede gizli,
Özlemin yası, hüznün telaşı
Ve revnak bir günceden ibaret
Tasası gönlün ki soğuk ve mütecessis bir ikrar
Yine sükûnetin hazin yası.

Çatık kaşlı esaretin yasını tutuyorum,
En metruk ve sancılı gölgenin
Var oluş sancısına denk düştüğüm,
Yarım bir günceden medet umup
Yaslıyorum başımı.
Baş veren başaklar kadar sancılı ve sanrılı,
Hikmeti belli ki yoksunluğun girdabına takılı
Yürekten taşan anlık bir öfkenin
Belirsiz mezhebinde terk edilmişliğin
Olası rahmetini taşıyorum,
Taşarken oluk oluk.

Ve bir solukta yudumladığım ölüm iksiri
Kadar takibindeyim pervasız zamanın;
Olur olmaz bir aşka nazir eden bir gönülden sızan,
İç sızlatan bir yalnızlığın efkârını yâd edip,
Sığındığım o atlas yorganı yine metruk düşlerin tozu,
Telaşı ve tüm yoldan çıkmışlığı ikbalinde
Hezimete uğradığım ıssızlığın coğrafyası.

Çalakalem resmettiğim bir patikada kaybolmuşluğumdan
Vuku bulan o rotada yoksunluğumun efkârı
Yine dilimden düşmeyen en içli şarkı,
Zannımca kadere yüklenip,
Zerre kadar nasiplenmek mümkün olmasa
Keşke esef yüklü terk edilmişliğin
Paye biçtiği o hegemonyada saplı kaldığım,
En dakik ve muzdarip olduğum
Soluksuz bir nöbetin isi iken
Yüreğin telaşı hele ki demli acıların
Temaşasından arda kalan.