Nasıl da heyecanla bağlanmıştı kalbimiz,
Ferini ısıtmayan, kış güneşine döndü,
Şimdi bakıyorum da darma dağın halimiz,
Yerini ısıtmayan kış güneşine döndü.



Sevgi tohumlarımız yeşermeden kurudu,
Oysa büyük aşkımız , sular gibi durudu,
İmkânsız olsa bile sevdanın en zorudu,
Derini ısıtmayan, kış güneşine döndü.



İmrenirdi sevenler gıpta ile bakarken,
Dilek ağaçlarına pacavralar takarken,
Sevdamız yüreklere ihtişamla akarken,
Zerrini ısıtmayan, kış güneşine döndü.



Hiç aklıma gelmezdi, sonum hüsran olacak,
Baharda çiçeklerim teker teker sokacak,
Bu büyük aşkımızın vadesi mi dolacak ?
Kendini ısıtmayan, kış güneşine döndü.



Zihnimde bütünleşen çizmiş olduğum yöndü,
Umut ışıklarının hepsi bir anda söndü,
Kapalı kapıların ardında duran öndü,
Fendini ısıtmayan, kış güneşine döndü.



Nesrin Önem
11 05. 2016