ılık bir bahar akşamının
en kuytu köşesine bağdaş kurmuş
sırtımı kırık
eski bir kayığa dayamışım
deniz arada bir coşarak el sallıyor yıldızların altında
ve ben elimde hayat iksiri
yüzgöz olduğum
gelmişinin
geçmişinin
kırmışının
dökmüşünün
şerefine içiyorum.



sarhoşum sanma
sefasını sürmediğim bir aşkın sırtını kaşımaktan
ellerimin nasır tutan her yanı
umursamaz kremiyle yeniden tedavi edildi
bak gör
nasılda gençleşti yüreğim
ak düşen saçlarımın her teli
kızıl bir güneş gibi oldu boyanınca
ölürüm mü sanmıştın yokluğunda
ah nasılda çapkınca göz kırpıyor hayata
yorgun bacaklarımı uzatmışın kaderin kötü yanına
yeni doğan güne
denizin yakamoz saçan her yanından fondip yapıyorum
sinsi bir gülümseme dolaşıyor dudak kıvrımlarımda.



çamurlu ellerim var şimdi
duvarlarımın ışık saçan her yanını onlarla sıvadım
ruhum ender bulunur beyaz kısrak
tek bir nokta yok siyahtan
kör oğlan kör
kapatdığım yerden çıkarılmayı beklemeden
bir çiftem yetecek hayata
yine özgürüm demek için gün saymıyorum
her şeye ben karar veririm.




Ayvazım DENİZ